Οι μαθητές της Ε΄ και της Στ΄ τάξης και οι εκπαιδευτικοί των Ιδιωτικών Εκπαιδευτηρίων Ρόδου «Πυθαγόρας» (Κολλέγιο Ρόδου) είχαν την ευκαιρία να συναντήσουν και να γνωρίσουν από κοντά τον συγγραφέα παιδικών, εφηβικών βιβλίων και βιβλίων ενηλίκων κύριο Μάνο Κοντολέων, τον οποίο η κυρία Νάνσυ Τρυποσκούφη που διευθύνει το Διεθνές Κέντρο Συγγραφέων και Μεταφραστών Ρόδου συνόδευσε στο Κολλέγιο Ρόδου με αφορμή τη συμμετοχή του Δημοτικού σχολείου του Κολλεγίου Ρόδου στον διαγωνισμό που προκηρύσσει το εν λόγω κέντρο «Βιβλιοπεριπέτειες». Ο 10ος Διαγωνισμός Δημιουργικής Γραφής «Μικροί Λογοτέχνες» για τους μαθητές Ε΄ και Στ΄ Δημοτικού βασιζόταν σε δύο διασκευές του συγγραφέα Μάνου Κοντολέων: «Ζήσε όπως ο Δον Κιχώτης» για την Ε΄ τάξη και «Το βιβλίο της ζωής του Μεγάλου Γαργαντούα» για την Στ΄.

O Mάνος Kοντολέων ασχολείται με όλα τα είδη του πεζού λόγου: μυθιστόρημα, νουβέλα, διήγημα, παραμύθι και δοκίμιο. Eίναι τακτικός συνεργάτης διαφόρων περιοδικών και εφημερίδων (Aυγή, Bήμα, Διαβάζω, Tραμ, Πόρφυρας, Λέξη κ.ά.) όπου και δημοσιεύει κριτικές, άρθρα και λογοτεχνικά κείμενα. Είναι μέλος συντακτικής επιτροπής του περιοδικού «Διαδρομές στον χώρο της λογοτεχνίας για παιδιά και νέους». Γράφει σενάρια τηλεοπτικών προγραμμάτων για παιδιά με θέματα γύρω από το βιβλίο και κάνει πολύ συχνά ομιλίες για τα προβλήματα και τους στόχους της Λογοτεχνίας για παιδία και νέους. Bιβλία του έχουν κατά καιρούς βραβευθεί από την Εταιρεία Eλλήνων Λογοτεχνών και από τον Kύκλο του Eλληνικού Παιδικού Bιβλίου. Kείμενα του (διηγήματα και άρθρα) περιλαμβάνονται σε διάφορες ανθολογίες πεζογραφίας και δοκιμίου.

Στο αμφιθέατρο του Κολλεγίου Ρόδου πραγματοποιήθηκε, λοιπόν, μια ενδιαφέρουσα συνομιλία μεταξύ των μαθητών και του συγγραφέα, μετά την προβολή ενός αφιερώματος που ετοίμασαν οι μαθητές των δύο μεγάλων τάξεων με τους δασκάλους τους. Μεταξύ άλλων ο κύριος Μάνος Κοντολέων απάντησε με ειλικρίνεια, μεγάλο ενδιαφέρον προσοχής και έντονη ευαισθησία σε ερωτήσεις των μαθητών.

Όταν οι μαθητές τον ρώτησαν πώς αποφάσισε να γίνει συγγραφέας, εκείνος απάντησε πως η θλίψη από τον θάνατο της αγαπημένης του γατούλας τον οδήγησε στο να γράψει την πρώτη του ιστορία γι’ αυτό το γατάκι και να το αποστείλει στη «Διάπλαση των παίδων». Όταν το είδε δημοσιευμένο στο περιοδικό, αισθάνθηκε πως ήταν ωραίο που μοιράστηκε αυτές τις στιγμές και έτσι αποφάσισε να ακολουθήσει τον δρόμο της συγγραφής, ενώ ετοιμαζόταν να μπει στο Γυμνάσιο. «Ό,τι γράφεται, δεν ξεχνιέται. [...]  Η ίδια η λογοτεχνία αυτό κάνει… Αμφισβητεί τον θάνατο.».
Στους μικρούς του θαυμαστές υποστήριξε ότι του αρέσουν τα παιδικά βιβλία γιατί ξεγιελιέται πως είναι κι αυτός μικρό παιδί. Όμως ποιο από όλα αυτά τα βιβλία που έχει γράψει είναι το αγαπημένο του; «Τα βιβλία είναι τα παιδιά μου. Όπως έχω δυο παιδιά και δεν τα ξεχωρίζω, έτσι και τα βιβλία μου» απάντησε με βαθιά ειλικρίνεια. Τα αγαπάει όλα το ίδιο και δεν θέλει να τα ξεχωρίζει. Βαθιά μέσα του γνωρίζει, όπως ο ίδιος είπε, πως κάποιο από τα βιβλία του είναι «άτακτο» ή «ασθενικό», αλλά ο ίδιος φταίει για αυτές τις αδυναμίες «των πνευματικών παιδιών του».

Διαβάζει όλα τα είδη βιβλίων: πεζογραφία, ποίηση, πάντα όμως ποιοτικά βιβλία. Από τα βιβλία που διάβαζε ως παιδί, αυτά που του άρεσαν περισσότερο ήταν αυτά με ιπποτικές περιπέτειες. Ονειρευόταν λοιπόν τον εαυτό του σαν ιππότη. Όμως ο Δον Κιχώτης δεν του άρεσε ως ήρωας, γιατί γι’ αυτόν ήταν ένας γέρικος ιππότης. Μεγαλώνοντας συνειδητοποίησε ότι δεν ήταν ένας απλώς ιππότης, αλλά αμφισβητούσε τα γεράματά του λέγοντας ότι θα ζήσει το όνειρό του. Με αφορμή αυτό έδωσε προτροπή στα παιδιά να πιστεύουν στο όνειρό τους και να αγωνίζονται για αυτό. «Να ονειρευτούμε και να κάνουμε καλύτερη την καθημερινότητά μας».

Συνεχίζοντας για τους στόχους και τα όνειρα τόνισε: «Τελικώς αξίζει, αυτό που αγαπάς… αξίζει... πιστεύεις, να το υπερασπίζεσαι και να το ολοκληρώνεις». «Η ζωή έχει ουσία αν ο ίδιος εσύ της δώσεις ουσία, αν αγωνιστείς γι’ αυτήν, την υπερασπιστείς». Επιμένει στο κυνήγι των ονείρων μέσα από αποσπάσματα του βιβλίου του που τα ερμηνεύει, όπως: «Όταν κάτι το ονειρεύεσαι και αρχίζεις και το λες, δεν το κάνεις πραγματικότητα».

Σε κάθε του βιβλίο, τη γενική ιστορία τη γνωρίζει πριν καν ξεκινήσει να γράφει. Τις λεπτομέρειες μπορεί να τις αλλάξει αλλά όχι το γενικό θέμα. Για όλα όμως προσπαθεί να έχουν ποιότητα. Σε αρκετά βιβλία ένιωσε μεγάλη ανασφάλεια για το αν θα αρέσουν οι ιστορίες του. «Η συγγραφή είναι κάτι δύσκολο. Έχει αγωνία να πετύχεις. Είναι όμως λυτρωτικό και καταπιεστικό μαζί. Χωρίς φαντασία δεν κάνεις τίποτε» πρόσθεσε. Επίσης, επισήμανε ότι «το ταλέντο είναι όπως ο σπόρος ενός φυτού που θέλει φροντίδα και αγάπη για να μεγαλώσει, θέλει καλλιέργεια».

Η έμπνευσή του είναι «μια στιγμή, μια ιδέα». Αλλά από την ιδέα μέχρι την ολοκλήρωση του βιβλίου, επισημαίνει στο ότι θέλει πολλή δουλειά. Χωρίς δουλειά, η έμπνευση φεύγει όπως ήρθε.

Αυτή τη στιγμή διασκευάζει ένα ακόμα κλασικό έργο, αλλά ο ίδιος δεν θέλει να αποκαλύψει περισσότερες λεπτομέρειες.

Κλείνοντας αυτή την ευχάριστη δίωρη συνάντηση, οι μαθητές χάρισαν στον αγαπημένο συγγραφέα δικές τους χειροτεχνίες αφιερωμένες στον ίδιο τον συγγραφέα αλλά και στους ήρωες των βιβλίων που διάβασαν. Στο τέλος, οι εκπαιδευτικοί ευχαρίστησαν θερμά τον κύριο Κοντολέων για την παρουσία του και για όσα χρήσιμα είπε στα παιδιά, όσο και την κυρία Τρυποσκούφη για το ενδιαφέρον της και τις προσπάθειες που καταβάλλει στην καλλιέργεια των Γραμμάτων.